Kinderdichter Groningen 2019
Elin Koot

Hoi, ik ben Elin.
Ik ben 11 jaar oud en zit in groep 8 van de Borgmanschool. Ik heb een broertje, hij heet Thije en een poes genaamd Roosje.
Ik hou van freerunnen, voetballen, longboarden en klimmen, vandaar ook mijn gedicht de klimhal. Ook hou ik van lezen en verhalen schrijven. Op dit moment ben ik ook bezig met het maken van een stripverhaal.
Groetjes Elin

De klimhal

Na mijn dagelijkse cracker met kaas
lukt het me om me met die kleurrijke stipjes
die als bloemen aan de muur hangen
omhoog te trekken.
En als ik helemaal boven ben
kan ik de warm kleurige zon zien ondergaan.
Op dat moment wil ik het liefste
dit avontuur opnieuw beleven.
Soms wil ik weten wat voor geheimen
deze plek bewaart
Elke ochtend als ik aankom wil ik weer omhoog
om de blauwe greep te vertellen wat ik
die eindeloze weg heb meegemaakt.

CODE GEEL

In onze straat schijnt bijna altijd de zon
behalve vandaag

CODE GEEL

ik fiets door het centrum naar het plantsoen
het regent
niemand die me stoort
de mensheid zit toch alleen maar binnen
de regendruppels vallen op mijn tong
het voelt alsof er iemand op die sterkste spier van je lichaam aan het jongleren is
ik proef verdriet en geluk tegelijkertijd
soms denk ik dat regendruppels geen regendruppels zijn maar tranen

ik zie een licht aangaan
dan hoor ik gedonder
het was een bliksemflits die de storm verslagen heeft
en zijn zwaard dwars door de wolken heeft gestoken
nu snap ik waarom de wolken huilen
en dat die regen geen regendruppels zijn maar tranen
tranen die een reis door je lichaam hebben gemaakt
en als vermoeide passagiers uit je ogen rollen
langs je neus en over de sproeten op je wangen lopen
en terecht komen in je mond
ik proef verdriet en geluk tegelijkertijd

Ik fiets door de stad
het is een ingevallen duisternis van mist
die mysterieus mijn zicht wegneemt
opeens waait er een vlaag techniek voorbij
ik kijk naar rechts
en zie een silhouet

FORUM GRONINGEN

Ik vond hem niet
hij vond mij
alsof hij mij de hele weg heeft gevolgd
om mij te overtuigen in hem te komen verdwalen

Binnen is een doolhof van boeken
voorzichtig stapelen de boeken zich op tot een trap
ik klim naar boven
en de wereld legt zich stap voor stap aan mijn voeten

Ik ben aangekomen op het dakterras
in de wolken zie ik alles
en als ik lang genoeg blijf kijken
zie ik alles weer opnieuw.

Geschreven voor de opening van Forum Groningen 2019

De pelikaan vliegt niet
maar ligt stil te dobberen op het water
Iedereen is stil,
stil omdat er in het verleden fouten zijn gemaakt
die in de toekomst geheeld moeten worden

De jeugd is de toekomst
misschien is de toekomst wel een vlaag techniek
die het verleden bedekt

Alleen het tikken van de tijd
is het hetgeen dat niet rust

Ik ben stil, maar mijn pen niet,
mijn pen vloeit, daar vloeit dit uit

De toekomst achtervolgt mij
en blijft dat doen
totdat ik weet welke weg mij vooruit leidt
als een schipper op de Pelikaan
vaar ik mijn toekomst tegemoet

Geschreven tijdens WinterWelvaart voor de Poëzieweek 2020